Joomla project supported by everest poker review.
Οι λυγερές της ξενητειάς
κ. Γ. Δ. Ζαχρήστω
- Στρώστε, κορίτσια, το χορό, στρώστε και το τραγούδι,
γιατ' είμαι ξένος και θα ιδώ να πάω να μολογήσω.
Εμπα, Μαρούσω γαλανή και πιάσου πρώτη - πρώτη,
και τράβα το λεβέντικο στου Νάκα το τραγούδι,
Πάρε συ Λένη το Σταθά, συ, Βάγγιω, το Μηλιώνη,
η κλειστοφρύδω η Αναστασιά το Γέρο - Πάλλα ας πάρη.
Η Φωτεινή τα Σάλωνα, την Ποταμιά η Φροσύνη,
η όμορφ' η Βασιλική το Μάλωμα του Ολύμπου,
και σύ, Παναγιωτούλα μου, ξανθή και μαυρομάτα,
πάρε το πόδι τ' αλαφιού, του λουλουδιού τη χάρι,
πάρε το μάτι του αητού και τ' αηδονιού το στόμα.
Και πιάσου, τράβα το συρτό και πες ένα τραγούδι,
τραγούδι με παράπονο, της ξενητειάς τραγούδι.
Και μπαίν' η κόρη στο χορό και τραγουδάει και λέει:
- Σ' εχάρηκεν η ξενητειά δώδεκα ακέρια χρόνια...
Τώρα να φύγης, ξένε μου, στον τόπο σου να πάγης.
Αλλοι σε καρτερούν εκεί τ' όμορφο το χωριό σου,
οι γκαρδιακοί οι φίλοι σου, οι γέροι οι γονιοί σου,
σε καρτερεί τόσον καιρό κ' η δόλια σου αγάπη.
Κι εκεί σαν πας, μη λησμονάς να μολογήσης, ξένε,
που αν το ψωμί της ξενητειάς είναι πικρό, φαρμάκι,
είν' τα κορίτσια της γλυκά και το φιλί τους μέλι.
Κι εκεί που σέρνουν το χορό περνούν από μπροστά του,
και τον φιλούν αραδαριά στα χείλη τα πικρά του.
Κώστας Κρυστάλλης