Κρητικές μαντινάδες για το χορό

      Στους χορευτές

 

 

Ο πασανείς παρακαλεί εις το χορό να λάχει

κι αν έχει κι αγαπητικιά τη χέρα ντζης να πιάσει.

Καλώς το πιάσει η χέρα μου το μαρμαρένιο χέρι

κείνο π' ολπίδα μού 'δωκε πως δα γενούμε ταίρι.

Ωσά σπαρθεί ουρανός φακή κι η θάλασσα πιπέρι

τότες κι εσύ το κάτεχε πως δα γενούμε ταίρι.

Αν μ' αγαπάς με την καρδιά, δείξε μου σημαδάκι

οντό κρατούμε στο χορό, σφίξε μου το χεράκι.

Ιντά 'χεις κι επουφούμισες κι ήκατσες στο πεζούλι;

Σηκώσου πιάσε στο χορό, καρνάδο μου ζουμπούλι.

Το πετραμύγδαλο πατείς με τα μπροσδάχτυλά σου,

εσύ 'σαι ο καλύτερος απ' όλους στη γενιά σου.

Να τα χαρώ, πουλάκι μου, τ' άσπρα σου ποδαράκια,

ότινα πιάσεις στο χορό να κάμεις δυο ζαλάκια.

Τέσσερα ζάλα στο χορό, κάνεις τα δεν τα κάνεις,

άγγελος νά 'ν' ο άνθρωπος δα τονε κουζουλάνεις.

Μα στην ομπρός μερά κρατεί, για ιδές πώς τηνε κάνει

κι εμόρφισέ μας το χορό, ποτέ να μην ποθάνει.

Και αξοπισωθιός κρατεί μιαν κρουσταλλένια βρύση

κι εμόρφισέ μας το χορό, που να πολυχρονίσει.

Και αξοπισωθιός κρατεί τση Χιος το κυπαρίσσι

κι εμόρφισέ μας το χορό, που να πολυχρονίσει.

Και αξοπισωθιός κρατεί τση Χιος το κυπαρίσσι

και σύρνει κι αξοπίσω ντου μιαν κρουσταλλένια βρύση.

Και αξοπισωθιός κρατεί ο ρούκουνας τση Χώρας

κι α' δε μου το πιστεύγετε ξανοίξετέ τον κιόλας.

Και αξοπισωθιός κρατεί το μάλαμα τσ' Αγγλίας

απού 'ν' αδέρφι του Χριστού, παιδί τση Παναγίας.

Και αξοπισωθιός κρατεί έναν παλικαράκι

κι ό,τι και βάνει χερικό καί δρώνει το μουστάκι.

Και αξοπισωθιός κρατεί... Πέτε μου, τίνος είναι;

Κι απ' όλες μέσα στο χορό η-γι-ομορφύτερή 'ναι.

Και αξοπισωθιός κρατεί, πέτε μου τίνος μοιάζει,

κι όσοι γκιάν είμαστε 'παδά κιανείς δεν του ταιριάζει.

Ολο για την ομπρός μερά έχετε για να πείτε

και στην κουντούρα 'ν' άγγελος και δεν τονε θωρείτε.

Μ' ακόμη δεν εχόρεψα σ' ετσά μεγάλο σπίτι

νά 'ναι ο πάτος του γυαλί κι οι τοίχοι ντου καρφίχτης.