Γ΄Ασματα του χορού

 

 

1. -Χορός

 

Χαρήτε, νιοι, χαρήτε, νιαις,

Κ’ η ημέρ’ ολοβραδυάζει,

Κι’ ο Χάρος ταις ημέραις μας

Μια-μια ταις λογαριάζει.

   Ας πατήσωμε κι’ ας ‘πάη,

   Τέτοια γη, που θα μας φάη!

 

Δεν έχει ο Χάρος διάκρισι

Δεν έχει εμπιστοσύνη,

Παίρνει παιδιά ‘πο το βυζί,

Γέροντας δεν αφίνει.

   Δόστε του για να ‘πρεπίση

   Κι’ ο χορός να νοστιμήση!

 

Χαρήτε, νιοι, χαρήτε, νιαις,

Τα δροσερά σας νιάτα,

Γιατί θα νάλθ’ ένας καιρός

Να σας τα φάγη η πλάκα!

Ας πατήσωμε κι ‘ας πάη

Τέτοια γη, που θα μας φάη!

 

Τούτ’ η γη, που την πατούμε,

Ολοι μέσα θε να ‘μπούμε

Τούτ’ η γη με τα χορτάρια

Τρώγει νιους και παλληκάρια,

Κι ‘αποκάτου ‘ς τα λουλούδια,

Τρώγει νιαις και κοπελλούδια.

   Δόστε της λοιπόν να πάρη,

   Δόστε της με το ποδάρι!

 

Χαρήτε, νιοι, χαρήτε, νιαις,

Του χρόνου ποιός θα ζήση;

Ο Χάρος έχει απόφασι

Ψυχή να μην αφήση.

   Αρχοντες και μεγιστάνες,

   Και λοιπή φτωχολογιά,

   Ολους μάς προσμένει ο Χάρος,

   Νιούς, γερόντους και παιδιά!